Al dagen lang voorspellen de weerdiensten een indrukwekkende zonsopkomst en -ondergang, als gevolg van het Saharastof in de lucht.
Zondagochtend was er zo één, maar ja, door luiheid heb ik die gemist.
Deze maandag ben ik echter vroeg op pad om mijn geluk te beproeven. Er is wel aardig wat bewolking, maar dat kan ook veelbelovend zijn.
In het donker fiets ik over de Markkade in Breda richting centrum, waar ik een stek in het verlengde van de zonsopkomst heb uitgekozen.
Indrukwekkend als altijd staat daar het gerechtsgebouw, waarvan de verlichting weerspiegelt in het gladde deel van het Markkanaal. Dit tegen een achtergrond van een paars/blauwe ochtendlucht.
Snel besluit ik toch even een plaatje te schieten als een soort van opwarmer. En dan door naar de gekozen locatie: De Wilhelminafontein aan de Sophiastraat.
Maar dat valt even tegen. De lucht krijgt nauwelijks kleur en eigenlijk vind ik het onderwerp niet boeiend genoeg. Een pakkende compositie kan ik er nauwelijks te maken.
Spullen inpakken en nog even in de omgeving een paar halve pogingen gewaagd om iets treffends te vinden. Ondertussen wordt de bewolking weer wat dikker en lijkt de kans op een zonnige start van de dag kleiner en kleiner te worden.
Tijd om de spullen te pakken en richting huis te trappen. Het is niet altijd feest.
Terug op de Markkade kijk ik nog een aantal keren achterom richting het gerechtsgebouw. Het valt me op dat de lucht wat geel/oranje kleurt door tóch iets van een opkomende zon, achter het gebouw.
Zonder al teveel inspiratie maak ik nog een overzichtsfoto van het totale gebouw.
Wat me vooral boeit zijn de raampartijen waar van achteren ook het licht door valt. Dit in contrast tot de ramen waarbij dit niet het geval is.
Zijn daar misschien wat silhouetten te vinden?
Speurend zie ik plotseling links op de tweede laag van het gebouw wat beweging. Een rookhok! Enkele personen maken daar nu gebruik van.
Hup, telelens erop en “zoomen”.
Dan vind ik een compositie die kan werken: een wat minimalistisch beeld waarbij de lijnen van het gebouw een kader geven rond de personen op het dak.
Ik wacht wat goede momenten af. En daar is het! Een vierde persoon komt naar buiten en een groepje vogels vliegt over. “Klik”! Met een happy gevoel kan ik verder huiswaarts.
