Hoe vang je nu de blik van degene die naar je foto kijkt? Natuurlijk, het begint bij het onderwerp dat je vastlegt. Maar vervolgens gaat het ook om het vasthouden van de blik en de ogen van de kijker laten rondgaan over het beeld.
Bam! Het hoofdonderwerp recht in het midden pakt meteen de aandacht, maar vult vaak niet veel meer aan in de foto. De aandacht voor andere elementen in de foto (als er die al zijn) is weer snel verdwenen, ondanks dat “hoofdonderwerp in het midden” nog best pakkende beelden op kan leveren.
De “regel van derden” is een bekende techniek, waarbij een onderwerp op 1/3 afstand van de randen van de foto wordt geplaatst. De foto wordt dan als het ware in negen gelijke vakken verdeeld, waarbij je op de lijnen die zo ontstaan de belangrijkste elementen plaatst. De foto wordt spannender en er is nog alle ruimte om de foto aan te vullen met andere elementen in het beeld.
Bij het fotograferen is het voor mij vaak iets onbewusts wat in het samenstellen van de compositie meespeelt. Eerst spot ik het onderwerp of het tafereel en voeg ik daarna gevoelsmatig omliggende elementen toe. En soms pas achteraf zie ik wat voor compositie ik eigenlijk heb toegepast.
Een misschien minder bekende compositie is die van de “Gouden Spiraal” of met een mooie benaming de Fibonacci Spiraal. De spiraal leidt je in geleidelijke boog naar het hoofdonderwerp in het beeld. Zeker in zwart/wit foto’s voegt die compositie dan wat toe, omdat het niet in eerste instantie een sprekende kleur is, die de blik vangt. De gouden spiraal is een vorm die in veel natuurlijke elementen terug komt. Juist daardoor levert dit onbewust een prettige kijkervaring op.
In deze foto was het vooral “het maken van een selfie”, gefotografeerd vanuit een hoog standpunt het kernelement. Maar wat was de achtergrond van de selfie? De kijker mag het zelf invullen.